کد مطلب:141927 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:145
مرثیه خوانی ام البنین
هر روز فاطمه - ام البنین علیهاالسلام - در حالی كه فرزند عباس علیه السلام - عبیدالله - را به همراه می آورد از منزل خارج می شد و با هم به سوی بقیع رهسپار می شدند. از صدای گریه و زاری او اهل مدینه در بقیع اجتماع می كردند. در بین آنها گاه مروان بن حكم كه خود از دشمنان بود نیز دیده می شد كه از ندبه وی گریان می شد. از جمله عبارت ایشان این بود:
«یا من ترأی العباس كر
علی مجاهد النقد
و وراه من ابناء حیدر
كل لیث ذی لبد
انبئت ان ابنی اصیب
برأسه مقطوع ید
ویلی علی شبلی اما
ل برأسه ضرب العمد؛
لو كان سیفك فی ید
یك لما دنا منه احد [1] .
ای كسی كه دیدی عباس بر همه سپاهیان نقد حمله ور می شد؛
و به دنبال او را پسران حیدر تعقیب می كردند كه هر كدام شیرانی شرزه بودند؛
خبردار شده ام به سر پسرم در حالی كه دستانش قطع شده بود ضربه ای وارد شده؛
وای بر من بر شیر بچه ام، آیا به فرق او عمودی ضربه زده است؟
اگر شمشیر بر دستش بود، احدی به او نزدیك نمی شد.»
«یا من ترأی العباس كر
علی مجاهد النقد
و وراه من ابناء حیدر
كل لیث ذی لبد
انبئت ان ابنی اصیب
برأسه مقطوع ید
ویلی علی شبلی اما
ل برأسه ضرب العمد؛
لو كان سیفك فی ید
یك لما دنا منه احد [1] .
ای كسی كه دیدی عباس بر همه سپاهیان نقد حمله ور می شد؛
و به دنبال او را پسران حیدر تعقیب می كردند كه هر كدام شیرانی شرزه بودند؛
خبردار شده ام به سر پسرم در حالی كه دستانش قطع شده بود ضربه ای وارد شده؛
وای بر من بر شیر بچه ام، آیا به فرق او عمودی ضربه زده است؟
اگر شمشیر بر دستش بود، احدی به او نزدیك نمی شد.»
[1] ابصار العين، ص 64.